tag:blogger.com,1999:blog-1804624990106212351.post3280366188823028699..comments2023-11-11T19:35:39.669+02:00Comments on Linguarium: Στη μηχανή τού γλωσσικού χρόνουDr Moshehttp://www.blogger.com/profile/03702767707516427063noreply@blogger.comBlogger9125tag:blogger.com,1999:blog-1804624990106212351.post-50876205326246155552008-06-03T10:48:00.000+03:002008-06-03T10:48:00.000+03:00Καλώς ήλθατε, αγαπητέ μου.Εύχομαι κάθε επιτυχία στ...Καλώς ήλθατε, αγαπητέ μου.<BR/><BR/>Εύχομαι κάθε επιτυχία στην εκπόνηση της διατριβής σας.<BR/><BR/>Η διεύθυνσή μου είναι διαθέσιμη στο προφίλ και θα μπορείτε να μου γράψετε για ό,τι χρειαστείτε.<BR/><BR/>Καλή σας ημέρα.Dr Moshehttps://www.blogger.com/profile/03702767707516427063noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1804624990106212351.post-76640926119939559442008-06-03T09:06:00.000+03:002008-06-03T09:06:00.000+03:00Dr Moshe, χαίρετε. Είμαι συνάδελφος γλωσσολόγος εκ...Dr Moshe, χαίρετε. Είμαι συνάδελφος γλωσσολόγος εκπονών την διδακτορική μου διατριβή. Διερωτώμαι αν μπορώ να έχω το email σας. <BR/>תודה רבה<BR/><BR/>תסוסAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1804624990106212351.post-7964149757004923102008-03-03T09:18:00.000+02:002008-03-03T09:18:00.000+02:00Αγαπητέ κ. Κουρεμένε,Εξαιρετικό βιβλίο για το ζήτη...Αγαπητέ κ. Κουρεμένε,<BR/><BR/>Εξαιρετικό βιβλίο για το ζήτημα που σας ενδιαφέρει είναι το τελευταίο έργο τής Elizabeth C. Traugott, η οποία έχει γράψει εκτενώς για την υποκειμενοποίηση και τις τρεις τάσεις της. Παρακαλώ δείτε το: E.C. Traugott & R. Dasher, <I>Regularity in semantic change</I>, 2002, Cambridge: CUP.<BR/><BR/>Είμαι στη διάθεσή σας για ό,τι χρειαστείτε. Ευχαριστώ για την προσοχή σας.Dr Moshehttps://www.blogger.com/profile/03702767707516427063noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1804624990106212351.post-46363574128987470532008-03-03T00:25:00.000+02:002008-03-03T00:25:00.000+02:00Ευχαριστώ για τον κόπο σας."Αν ενδιαφέρεστε περαιτ...Ευχαριστώ για τον κόπο σας.<BR/><BR/>"Αν ενδιαφέρεστε περαιτέρω, μπορώ να σας συστήσω βιβλιογραφία."<BR/><BR/>Ναι, βεβαίως, please do.Costas N. Kouremenoshttps://www.blogger.com/profile/11558773262829003157noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1804624990106212351.post-56808841406600269872008-03-02T23:46:00.000+02:002008-03-02T23:46:00.000+02:00@ Αγαπητή Νανά,Σας είμαι υπόχρεος για τα ευγενικά ...@ Αγαπητή Νανά,<BR/><BR/>Σας είμαι υπόχρεος για τα ευγενικά σχόλια. Απολαμβάνω πάντα, να ξέρετε, τα όμορφα ποιήματα και την αισθητική σας αντίληψη.<BR/><BR/>@ Αγαπητέ μου Νίκο,<BR/><BR/>Ευχαριστώ θερμά για τις παρατηρήσεις. Η διαπίστωσή σου για το γαλλ. <I>pas</I> είναι απόλυτα σωστή και έχει συχνά χρησιμοποιηθεί σε άρθρα για τη γραμματικοποίηση.<BR/><BR/>@ Αγαπητέ κ. Κουρεμένε,<BR/><BR/>Οι παρατηρήσεις σας δείχνουν καλοακονισμένη σκέψη, κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα. Συμφωνώ ότι θα δυσκολευτούμε πολύ να αποκτήσουμε γραμματική τής σκέψης, για την οποία εξάλλου έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε. Το γεγονός ότι συχνά δεν είμαστε καν κύριοί της μας βοηθεί ίσως να καλλιεργούμε περισσότερη ταπεινοφροσύνη. <BR/><BR/>Δεν ήταν εφικτό σε αυτό το άρθρο να εξηγήσω αναλυτικά την έννοια της υποκειμενοποίησης. Πρόκειται για την τάση ορισμένων σημασιών να βασίζονται περισσότερο στη στάση τού ομιλητή - εννοώ του ομιλούντος προσώπου, όχι κάθε ανθρώπου με ικανότητα ομιλίας.<BR/><BR/>Στον κλάδο τής ιστορικής πραγματολογίας, η τάση αυτή παρουσιάζει τρεις κατευθύνσεις:<BR/><BR/>α) Σημασίες αντλημένες από τον εξωτερικό κόσμο τείνουν να βασίζονται στην εσωτερική πρόσληψη (π.χ. τοπικοί όροι > χρονικοί όροι, όπως η εξέλιξη του αγγλ. <I>going to</I>).<BR/><BR/>β) Λεξικές σημασίες ατονούν προς χάριν συνδέσμων που δηλώνουν κειμενικές σχέσεις (π.χ. αγγλ. <I>since</I>, ελλ. <I>ενώ</I>, όπου η χρονική σχέση έγινε αιτιολογική).<BR/><BR/>γ) Οι σημασίες τείνουν να αποτυπώνουν τη στάση τού ομιλούντος προς την κατάσταση (όπως στην ανάπτυξη της τροπικότητας· π.χ. αγγλ. <I>may</I>: ικανότητα > άδεια > δυνατότητα).<BR/><BR/>Ας σημειωθεί ότι η γλώσσα μπορεί να αναζητήσει κατόπιν άλλες πηγές, για να αναπληρώσει τη σημασία που χάθηκε κατά τη γραμματικοποίηση. Π.χ. γαλλ. πρόθεση <I>chez</I> < υστλατ. <I>casa</I> «καλύβα, σπίτι», οπότε η Γαλλική προσέφυγε στο λατ. <I>mansio > maison</I>.<BR/><BR/>Ευχαριστώ θερμά για τις παρατηρήσεις σας. Αν ενδιαφέρεστε περαιτέρω, μπορώ να σας συστήσω βιβλιογραφία.Dr Moshehttps://www.blogger.com/profile/03702767707516427063noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1804624990106212351.post-82889532690356911932008-03-01T14:17:00.000+02:002008-03-01T14:17:00.000+02:00Αγαπητέ dr Mosheκάθε φορά που διαβάζω τα έξοχα κεί...Αγαπητέ dr Moshe<BR/><BR/>κάθε φορά που διαβάζω <BR/>τα έξοχα κείμενά σας,<BR/>νιώθω αδύναμη όχι μόνο να βρω την<BR/>"υποθαλάσσια σύνδεση",<BR/>αλλά και πολύ 'φτωχή' να εκφράσω απλώς τον θαυμασμό μου για τα συναρπαστικά <BR/>'ταξίδια' που μας προσφέρετε.<BR/><BR/>Θερμά σας ευχαριστώ :)onlysandhttps://www.blogger.com/profile/16952249930327623732noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1804624990106212351.post-45668394062438989182008-02-29T21:04:00.000+02:002008-02-29T21:04:00.000+02:00Σαγηνευτικό το θέμα και πολύ καλογραμμένο το άρθρο...Σαγηνευτικό το θέμα και πολύ καλογραμμένο το άρθρο!<BR/><BR/>Πολύ καλά εξηγείται πώς το γαλλικό -ment (ιταλικό -mente) που μοιάζει για παραγωγική κατάληξη (δεν είμαι βέβαιος ότι χρησιμοποιώ τον ακριβή όρο) ήταν κάποτε ουσιαστικό.<BR/><BR/>Κάπως έτσι και το αρνητικό μόριο pas, πάλι στα γαλλικά, ανάγεται, θαρρώ, στη λέξη "βήμα".Νίκος Σαραντάκοςhttps://www.blogger.com/profile/03184327171754044982noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1804624990106212351.post-85361705515830691962008-02-29T20:59:00.000+02:002008-02-29T20:59:00.000+02:00Αγαπητέ κε Μωυσιάδη, κι εμένα κάποια μέρα μου ήρθε...Αγαπητέ κε Μωυσιάδη, κι εμένα κάποια μέρα μου ήρθε κι άρχισα να ψάχνω στο λεξικό την ετυμολογία πλείστων νεοελληνικών ρημάτων ευρύτατης χρήσης, τα οποία, σ' έναν ξένο γνώστη της αρχαίας ελληνικής (όπως πολλοί πελάτες μου τουρίστες), αλλά και σ' εμένα που ως τότε δεν είχα προβληματιστεί, ακούγονται άσχετα με την αρχαία ελληνική (σηκώνω, σπρώχνω, τραβάω, παίρνω, πιάνω...). Τότε μόνο κατάλαβα γιατί στην αρχαιολογική διάλεκτο ονομάζονται "σηκώματα" κάποιες ορθογώνιες πέτρες που στο επάνω μέρος τους φέρουν κοιλότητες μέσα στις οποίες μετρούσαν/ζύγιζαν τη χωρητικότητα υγρών (έχει μια τέτοια στη Δήλο, μεταξύ άλλων τόπων).<BR/>Όσον αφορά την ωραία φράση σας ότι "εφόσον η δομή των σημασιών κατ’ ουσίαν αποτυπώνει τη δομή τής αντιλήψεως, η χαρτογράφηση των αλλαγών τους θα απαιτούσε ίσως μια γραμματική τής σκέψης", εμένα μου φαίνεται ότι μάλλον θα απαιτούσε μια σπουδή της "ποίησης" ή τέλος πάντων των "ορίων αντιγραμματικότητας" της σκέψης, παρά της γραμματικής της.<BR/><BR/>Ωραία, επίσης, τα μεταμορφωμένα πετρώματα που μας παρουσιάσατε. Πάνω σ' αυτό, και εφόσον δε σας κάνει κόπο, θα σας ζητούσα να κάνετε πιο λιανό αυτό που λέτε ότι "η προσαρμογή αυτή αποκαλείται υποκειμενοποίηση [subjectification], επειδή είναι προσανατολισμένη στην οπτική γωνία τού ομιλητή". Δηλαδή, πώς θα ήταν μια προσαρμογή μη προσανατολισμένη στην οπτική γωνία του ομιλητή; Και ποιο συγκεκριμένα είναι αυτό το υποκειμενικό στοιχείο; Ίσως κάνα-δυο συγκεκριμένα παραδείγματα να με βοηθούσαν.<BR/><BR/>Ευχαριστώ ούτως ή άλλωςCostas N. Kouremenoshttps://www.blogger.com/profile/11558773262829003157noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1804624990106212351.post-33541401825039702182008-02-29T10:18:00.000+02:002008-02-29T10:18:00.000+02:00Μεταφέρω εδώ το σχόλιο του αγαπητού s54elas στην π...Μεταφέρω εδώ το σχόλιο του αγαπητού s54elas στην προηγούμενη αναγγελία, που είχε προσωρινό χαρακτήρα και διεγράφη. Τον ευχαριστώ για την ευγενική παρατήρηση:<BR/><BR/>s54elas:<BR/><BR/><I>"Σημασίες που αμβλύνονται ή αποχωρούν διακριτικά...". Μου θυμισε καποιες προσφατες σκεψεις μου. Περιμενω την αναρτηση του αρθρου με ενδιαφερον. Φιλικα.</I>Dr Moshehttps://www.blogger.com/profile/03702767707516427063noreply@blogger.com